Wiadomości

Jeśli jesteśmy przy kinie post-apo, to polecam film "New Barbarians". Produkcja pochodząca ze słonecznej Italii w reżyserii Enzo G. Castellari, mentora Tarantino, jest typową jak na tamte czasy tanią "zrzyną" Wojownika Szos, który świetnie sobie radził we Włoszech. Film przedstawia nam świat po wybuchu bomby atomowej, gdzie ludzie podzieli się na grupy a jedną z nich są Templariusze, którzy w imię zemsty za wybuch mordują pozostałych ludzi (?). Głównym bohaterem jest postać o imieniu One, który zostaje analnie zgwałcony przez wcześniej wymienią homoseksualną sektę. Po udanej ucieczce nasz protagonista dołącza do grupy Nadira (w tej roli jak zwykle niesamowity Fred Williamson), który zamierza położyć kres Templariuszom.

I Nuovi Barbari, to typowa tandetna włoska podróbka hollywoodzkiego hitu, w filmie uświadczymy tandetne efekty specjalne, trochę ciekawej akcji oraz nieprzeciętnej gry aktorskiej. Film polecam jako ciekawostkę.

"Filmy klasy B" to dość dziwne i ironiczne określenie , które powstało popkulturowe eony lat temu, gdy suma opinii rzeszy niezadowolonych widzów, odnośnie danego dzieła była tak krytyczna, że od razu ów kinowy twór zaczęto uważać za coś bezsensownego, kiczowatego, pozbawionego w miarę dobrej fabuły i spójnej prawdziwej gry aktorskiej.

To tylko jedna z teorii, istnieje również taka, że określenie "B" było stosowane w kinach samochodowych, kiedy to emitowano dwa filmy. Film "A" to był ten z nieco większym budżetem, natomiast "B" to ten z niemal zerowym. Czytałem, że Roger Corman strasznie się denerwuje, gdy nazywa się go królem kina klasy b, gdyż jak twierdzi ów producent, wielu ludzi nie rozumie znaczenie słowa "kino klasy B"

które powinniście  obejrzeć by wzbogacić wasz umysł wrażeniami z "filmów klasy B", jeśli wolicie tak je nazywać. Oto one:

Oj bidna ta lista, i Kobietę Wąż na początek nikomu bym nie polecał, bo to nie typowo "b klasowy" film, a Pomidory to celowa zgrywa.