Wiadomości

Jak udowodnisz mi że butelka wody w Grze o tron działa na plus to już zamykam mordę ;p , ale będzie to raczej niemożliwe lub naciągane.

Jesteś tak blisko zrozumienia!!! Jupi! Dobrze, to jeszcze troche - przez przypadek otarłeś się o eurekę i teraz niczym Joker czy grawitacja zastosuję małe pchnięcie. Bo widzisz, to nie ja muszę cokolwiek udowadniać - to ty twierdzisz, że jakość sztuki jest obiektywna i to Ty musisz mi udowodnić, na podstawie miarodajnego dowodu, że ta butelka wody działa na minus. "Totalnie niszczy odbiór świata tworzonego w Grze o tron" to nie obiektywny argument tylko subiektywna opinia. Czemu totalnie? A może lekko go niszczy? A może jednak go w ogóle nie niszczy? W ekstremalnym wypadku może to nawet nie błąd, a inside joke ekipy, bo ten aktor uwielbiał pić wode każdego dnia, i kto wie, ten wie, i jest to dla nich super śmieszne. Zmierz mi na ile ta butelka niszczy odbiór tej sceny. Dla innych to po prostu nic nie znaczący element kadru, który nijak wpływa na ich odbiór filmu.

Może jeszcze ostatnie pytanie, które uzasadnia mój punkt widzenia : Czy fioletowa plama na szyi Nicholsona w scenie w której 1 raz widzimy twarz Jokera po kąpieli w kwasie, obiektywnie jest błędem czy nim nie jest?

Po pierwsze my tu nie o pomyłkach filmowców, które czasami można empirycznie określić na podstawie obserwacji i potwierdzić ze źródłem. Tak samo jak można określić poziom oświetlenia. Ale my rozmawiamy o jakości sztuki. Zauważenie pomyłki (które nawet reżyser może potwierdzić jako błąd) to jedno, a Twój odbiór tego błędu w dziele sztuki to coś zupełnie innego i to jest już subiektywne. Nie możesz wymiernie stwierdzić czy ten błąd wpływa pozytywnie czy negatywnie na film, przez co też nie jest obiektywny w odbiorze filmu. Czy Star-Lord upuszczający kule w GotG jest obeiktywnie zły? W końcu nie był planowany, reżyser się do tego przyznał, ale w filmie został i jest jedną z zabawniejszych scen. Ba, reżyserzy nawet planują swoje "błędy". Czy wiesz, że w Grawitacji, w jednym odbiciu widać kamerzyste w stroju astronauty? Leonadro skaleczył się w dłoń w Django przez pomyłkę? Czy ta scena też była zła? Ok, teraz powiesz, dobra, ale to były pomyłki na planie, wyłapane przez reżysera, który uznał, że powinny być w filmie, więc były świadome. Ok. To co w takim razie z innymi przykładami. W Łowcy androidów mamy kilka wersji - w jednej ptak wylatujący z rąk Roya wylatuje w bezchmurne niebo... co zostało "poprawione" w final cut na wciąż mroczne niebo - jednak wielu osobom ta zmiana się ne podobała, bo pierwsza wersja była bardziej symboliczna. W Star Wars Stormtrooper uderzający głową przy przejsciu przez drzwi - w nowej wersji Lucas to zostawił dodając jeszcze efekt dźwiękowy.  W Lśnieniu istnieje słynny "niemożliwy pokój", który nie mógłby posiadać okna. Ludzie stworzyli wokół tego całą teorię i jest nawet film dokumentalny o tym, że to był zamysł reżysera.

Obiektywny znaczy nie poddawany dyskusji - a nie możesz udowodnić, że ten "błąd" nie czyni filmu lepszym, albo, że w ogóle nie wpływa na Twój odbiór filmu, jak jakaś plamka na Jokerze, linia telefoniczna w Krzyżakach czy butelka wody w Grze o Tron.

Możesz mówić, że dla Ciebie "obiektywny" czy "fakt" to taki "stosunkowo obiektywny", ale to tylko oznacza, że źle używasz tych słów. Tu chodzi o semantykę. Tobie chodzi o umowność, a nie o fakt. Jak napisał Juby, z samej definicji słowa, albo coś jest obiektywne, albo nie jest, nie ma niczego pomiędzy.

Niepoprawny kadr też może być faktem, to że ktoś coś źle dociął w montażu również może być faktem, wystarczy się trochę na tym znać 

Dowiedziałeś się, że użycie mniejszej apertury spowoduje większą głębię pola i vice versa. Wiesz, że można zmierzyć wartość czułości światła albo jakiej prędkości migawki użyto. Wszystko fajnie, ale dla krytyki sztuki nie ważne jest jakich pomiarów użyjesz, do określenia JAK nakręcono daną scenę. Bo JAK to nie to samo co JAK DOBRZE. W słynnej scenie z Fabelmanów John Ford uważał, że jeśli horyzont jest po środku to kadr jest do dupy i wielu by się z nim zgodziło, ale to tylko jego opinia, bo nie może tego udowodnić.

Można policzyć lumeny, luksy czy kelwiny w oświetleniu i barwie światła, czy użyto niskiej czy wysokiej tonacji. Ale znowu jakość decyzji podjętych przez oświetleniowca, operatora i zdjęciowca nie może być zmierzona. Skąd to wiem? Zmierz mi o ile lepsze oświetlenie ma The Batman od Jokera. Nie o ile ciemniejsze/jaśniejsze. Ale zmierz mi na obiektywnym pomiarze, o ile (w liczbach) lepszy jest The Batman. Nie dasz rady, bo nie ma takiego pomiaru, więc nie jest to obiektywne.

To samo dotyczy innych aspektów filmu o których wspomniałeś, jak montaż czy dźwięk. Złamanie reguły 180 stopni może być całkowicie intencjonalne, robili to najlepsi reżyserzy z Kubrickiem na czele. Niewyraźny dźwięk również - Nolan jest bardzo z tego znany. To, że złamane są pewne reguły, wcale nie znaczy, że coś jest jakościowo "złe". Złamano tylko umowność i tego powinieneś się nauczyć. Na czym polega umowność, a na czym obiektywizm. Bo to nie to samo. Na czym polega konsensus, a na czym fakt.

Proponuję obejrzeć film Skinamarink z tego roku, który podzielił krytyków i widownię. Czy kadrowanie i blokowanie w tym filmie jest zgodne z umownością? Absolutnie nie, ale efekt jest niezwykle wciągający i wielu by się zgodziło, że fantastyczny. Dialogów często nie da się zrozumieć. Co nie przeszkodziło krytkom w zachwytach nad tym filmem.

Mi się film nie podobał

Dzięki bogu, że Juby wszystko wyjaśnił bo ja pewnie ne miałbym siły. A tłumaczone to było na forum już kilka razy.

Zdjęcia scenografii wyglądają naprawdę dobrze, to przyznam.

Gieferg strona wizualna w The Batman zjada dupą całego Nolana i to jest fakt, a nie opinia

to akurat wciąż tylko opinia

Nie przejmuję się tym, po prostu chciałem Ci zobrazować jakie to głupie ale jeśli Ci to pasuje to śmiało

Tempo pracy Matta Reeves'a jest ślamazarne

i tak lepiej niż u Camerona

Nadal nie rozumiem po co trzymać kciuki za anulowanie projektu, który Cie nie interesuje, a jednocześnie nie blokuje innych projektów w tej tematyce. Przecież to oczywiste - nie podoba Ci się to nie oglądaj. Innym sie podoba.

Od kilku lat sam powtarzam, że scenariusz jest najważniejszy, bez niego film nie może wyjść na właściwy/ pożądany przeze mnie poziom, a reszta to tylko dodatki.

Ja absolutnie nie zgadzam się z takim podejściem. Ale zgadzam się z resztą wypowiedzi. To wszystko zależy od danego filmu. Jedne doceniamy za fabułę i świetny scenariusz lub dialogi (Woody Allen, Payne, Crowe, Reitman), inne za aspekty audio-wizualne (PTA, Burton, Kubrick, Malick, Lean), jeszcze inne mix tych dwóch (Kurosawa, Scorsese, Tarantino, Nolan), jeszcze inne za oryginalność (Carax, Noe, Godard, Lynch), a jeszcze inni są Spielbergiem który potrafi wszystko Scenariusz to tylko część filmu - może być słaby, może być dziurawy, ale film nadal może uwodzić i zachwycać. To jest przecież medium głównie wizualne, a nie książka (a i tam stylistyka często jest ważniejsza od samej treści).

Ocenianie filmu przez pryzmat "dziur scenariuszowych" to według mnie największy rak toczący środowisko dyskursu filmowego w sieci. Nigdzie nie jest to bardziej widoczne niż na geekowskich stronach niestety. Głównie przez prymitywne analizy znajdywane w sieci na temat Easter Eggów lub nawiązań do materiału żródłowego, oraz z powodu braku zrozumienia tego, że Cinema Sins czy Honest Trailers to z natury humorystyczne materiały, które z założenia nie powinny być traktowane na poważnie i które nijak mają się do kluczowych zadań filmowca i tego co chciał osiągnąć - znaczenia pojedynczego ujęcia, przesłania filmu, jego nastroju czy emocjonalnego ładunku.

Nie chcę jednak być tu strażnikiem gustu ani tego jak powinno się oceniać film. Niech każdy ocenia jak chcę. Podzieliłem się tylko swoim punktem widzenia i spostrzeżeniem niepokojącej proporcji zafascynowania fabułą ponad wszystko w środowisku nerdów.

Ja jestem raczej po stronie Rada jeśli chodzi o The Batman. Klimatycznie ten film działa dobrze i można do niego wracać. Jeśli chodzi o finał i całą intrygę to jest absolutnie niedopracowana, ale jednak do trzeciego aktu dobrze się ogląda.

Za to ostatni odcinek bardzo fajny. Miło słuchało się wspomnień z batcave i też czekam teraz na tą zapowiedzianą recenzję Arkham Origins. Śmiało nadrabiaj Rado, bardzo dobra gra.

W sobotę był u mnie wielki dzień...



^^ Tak wyglądał topper na naszym torcie, na jego wjeździe nie mogło zabraknąć "Kiss from a Rose" Seala, gdzieniegdzie pojawiły się również inne motywy z Batmanem. Jak będę już miał jakieś zdjęcia to się pochwalę

Witaj w klubie

No gratulacje i oczywiście dużo szczęścia na nowej drodze życia. Oczywiście czekamy na zdjęcia i może jakieś filmy gdzie jest tematyka z Batmanem.

Fast X doszedł do etapu, że to nie jest "dumb fun" tylko "so dumb it becomes idiotic".

Momoa gra tu przesadnie i źle, ale jest tu przynajmniej jakiś i nowy. Co jednak niszczy ten film to Vin Diesel jako Mary Sue.

Plus dla Johna Ceny, a reszta ekipy, mimo, że nadal lubię te postacie to były zmarnowane.

Cypher to druga najgorsza, pod Domie, postać w tej serii bo jest ucieleśnieniem tego co jest głupie i leniwe. "Hakowanie" w tej serii to po prostu jakaś głupia magia

Dla mnie naciągane 5/10 za Momoę.

Mi się Across the Spider-Verse podobał bardzo ze strony wizualnej, ale był zdecydowanie za długi jak na tak nieinteresującą fabułę jak multiwersum, a to i tak dopiero częśc pierwsza. Bardziej podziwiałem niż się wciągnąłem. Jednak pojedyncze sceny wizualnie i muzycznie były wręcz fenomenalne.

U mnie ranking wyglądałby tak:
1. Spider-Man (2002) 8/10
2. No Way Home 8/10
3. Homecoming 7/10
4. Across the Spider-Verse 7/10
5. Into the Spider-Verse 7/10
6. Far From Home 7/10
7. Spider-Man 2 7/10
8. Venom 6/10
9. The Amazing Spider-Man 2 6/10
10. Spider-Man 3 6/10
11. The Amazing Spider-Man 6/10
12. Venom 2 5/10
13. It's Morbin' time 4/10

I wciąż jestem zawiedziony, że nie było Supaidamana i Leopardona

Też widziałem na Maxie. Wielka szkoda, że to taki "bezcelowy" film. Jedynka naprawdę mi się podobała, ale ten film wydaje się być sequelem zrobionym, żeby... był sequel. Jakby nikt nie miał pomysłu ani chęci robić ten film. Co jest zaskakujące bo przecież jedynka nie była wielkim hitem i sequel wcale nie był konieczny, więc nie wiem czmeu wypadł na tak wymuszony. Ogólnie był totalnie przeciętny, ale finał z cameo był wręcz absurdalnie zły, gdzie aktorka nawet nie dzieliła ekranu z resztą obsady i było to strasznie koślawo zrobione.

Dla mnie najlepszy Punisher to był. Szkoda chłopa, ale zobaczymy go jeszcze w nowym serialu Star Wars.