Wiadomości

Do mojej kolekcji doszła ciekawa rzecz, mianowicie zestaw materiałów prasowych z "Arkham City".  Ot, takie ciekawostki, ale całkiem interesujące.
Zawartość można zobaczyć w tym filmie:
http://www.youtube.com/watch?v=UunOvdgx0LM&feature=player_embedded

Halloween słucham od pewnego czasu, szczególnie ballad.... Np. In the middle of the heartbeat. Całkiem spoko zespół

Myślałem raczej o wcześniejszej twórczości Helloweena, kiedy na wokalu był jeszcze rewelacyjny Michael Kiske.

A co do Kirka... Dla mnie to absolutny wirtuoz. Może faktycznie teraz brak mu DAWNEJ finezji

Dla mnie Hammet nigdy niue miał finezji. Mial po prostu zaplecze zagrywek, które dawno wykorzystał.

solówki z Nothing else matters

Solo z NEM to dzieło Hetfielda. I to dla mnie jest finezja, marnuje się grając same riffy..

Apropo, jak Wam się podoba II część Unforgiven? Ponoć tylko raz została zagrana na żywo, potem dali sobie z nią spokój. Dla mnie to jedna z najlepszych ballada, która chyba została zaniedbana przez swoich ojców... 

To świetny numer, który ma swój klimat, zwłaszcza czyste brzmienie gitary w zwrotkach, nieco zalatujące country. Perełka w szambie, jakim dla mnie jest późna twórczość Metalliki.

Kukizowskie przeróbki Black Sabbath... jak dla mnie, mało jest równie irytujących rzeczy, głównie ze względu na arcyżałosne teksty. A ich wersji Paranoid nie znoszę szczególnie, ponieważ jest do bólu wałkowana przez metalowe/rockowe kapele grywająca po knajpach. Prosty kawałek więc wszyscy grają, a potem rzygać się chce. Podobnie jest z Smoke on the Water, Enter Sandman, For whom the bell tolls (choć tego, to akurat jeszcze mogę słuchać) czy Smells like teen spirit.

Zakochałem się bez pamięci w Metallice. Nie sądziłem, że teksty zespołu metalowego mogą zawierać tyle... Rad? Mądrości?

To polecam zagłębić się w utwory Gamma Ray, Helloween, lub Manowar (choć tu trzeba odsiewać ziarno od plew, lecz jak już się znajdzie...)

Ostatnio przesłuchałem St. Anger i wg mnie opinie o przereklamowaniu tego albumu są sporo przesadzone. To mocne, szybkie kawałki, które są dosłownie agresywne. Można to polubić.

Ja akurat mam inne podejście. Uwielbiam pierwsze trzy albumy Metaliiki, z naciskiem na Ride the Lightning, ale uważam, że ich twórczość od Czarnego Albumu (nie w całości oczywiście) jest o kant d**y rozbić (tak, wiem, że to popularna opinia). Od Load zaczął sie hard rock. Pierwsze dokonania Metki do jest po prostu HEAVY METAL (a właściwie thrash), moc, siła i ekspresja. No i był tam Cliff Burton, Hetfield miał rewelacyjny wokal (nie trawię jego śpiewu w obecnej chwili), a Hammet nie raził jeszcze tym, że gra cały czas to same solo. Naprawdę, nie rozumiem zachwytu jakim obdarza się Kirka Hammeta. Fakt, ma świetne umiejetnosci techniczne, ale brak mu finezji i wyobraźni muzycznej, aż dziw, że uczył go Satriani. Mógłby czyścić buty takim gitarzystom jak Dimebag Darrell, Zakk Wylde, Slash, Uwe Lulis, Axel Ritt czy moim zdaniem największy gitarzysta jaki chodził po Ziemii - Randy Rhoads (jeżeli ktoś go nie zna to polecam ten filmik http://www.youtube.com/watch?v=UVJKlOkrgt0 )

Kujaw , ile zajmuje ci natysowanie takiego spidera ?

Powstawał około 5-ciu dni. Samą postać Scarleta narysowałem w jeden wieczór. Te domy mi zajęły trochę czasu. Nie lubie rysować architektury i robiłem je po kawałku (godzinka, dwie dziennie), jakoś nie miałem za dużo samozaparcia:)

Kujaw, perspektywa chyba siadła w pewnym momencie, mam rację?

Masz:) Ale cóż, Jimem Lee nie jestem...

http://www.digart.pl/zoom/6566133/Scarlet_Spider.html Tylko te pieprzone domy...

Ale w sumie jedn? osob? zamordowa? tylko, no i dodatkowo gangstera, wi?c nie jest a? taki z?y.

Owszem, ale ZABI?, a pocz?tkowo chcia? tylko posadzi? Falcone'a.  Z reszt? napisa?em, ?e to posta? niejednoznaczna, o czym ?wiadczy ostatnia scena w Arkham, oraz jego poczynania w "Dark Victory".

Joker jest praktycznie genialny. Taki wychud?y i karykaturalny. Ma do tego cudny u?miech.

Kwestia gustu. Sale przesadzi? wed?ug mnie.

["The Long Halloween"]

"The Long Halloween"



"I made a promise to my parents that I would rid the city of the evil that took their lives"

Komiksowa epopeja. Nie tylko pod wzgl?dem obj?to?ci, ale i rozmachu wizji oraz oprawy graficznej.

Akcja rozgrywa si? w pierwszych latach dzia?alno?ci Batmana. Dzia?alno?? mafijnej rodziny Falcone trawi Gotham. Batman, kapitan James Gordon, oraz prokurator Harvey Dent zawi?zuj? „sojusz” maj?cy na celu pogr??enie Carmine’a „Rzymianina” Falcone’a. Tymczasem, w ?wi?to Halloween, ginie siostrzeniec „Rzymianina”. Rozpoczyna si? polowanie na mafiosów, a ataki przypuszczane s? w wa?ne ?wi?ta…

Czemu „TLH” uwa?am za najlepszy do tej pory komiks o Batmanie? Historia rozegra?a si? na ?amach 13-cz??ciowej serii, co daje nam ??cznie ponad 360 stron. Jeph Loeb upchn?? w niej mas? przeplataj?cych si? w?tków. Mamy obraz rodziny mafijnej rodem z „Ojca Chrzestnego”: charyzmatyczny capo i jego „dobry synalek”, którego ojciec trzyma z dala od „biznesu”. Mamy m?odego prokuratora, który gada do siebie, ?aknie sprawiedliwo?ci za wszelka cen?, podczas gdy w jego wn?trzu siedzi demon, czekaj?cy na odpowiedni moment, by móc si? ujawni?. Mamy ju? do?wiadczonego, lecz wci?? ucz?cego si? bohatera, oraz dobrego gliniarza, którego praca powoli niszczy jego ma??e?stwo. No i jest oczywi?cie tajemniczy morderca/morderczyni/mordercy. ?wietnie sprawdza si? narracja, prowadzona przez Batmana, oszcz?dna, ale za to bardzo dobrze pasuj?ca to zwrotów akcji, która obejmuje rok kalendarzowy. 
Wszystkie w?tki, cho? ci?gn? si? przez ca?? opowie??, poprowadzone s? z chirurgiczn? precyzj?, tak wi?c nie ma bata, ?eby si? pogubi?. W „TLH” mamy te? to, z czego s?ynie Loeb, czyli plejad? postaci z uniwersum Batmana. Jest oczywi?cie Joker, Poison Ivy, Mad Hatter, Scarecrow oraz Solomon Grundy. Obserwujemy pocz?tki relacji Mrocznego Rycerza i Catwoman, wybuchowej mieszanki fascynacji, kokieterii, wspó?zawodnictwa i wrogo?ci. Jednocze?nie na kartach komiksu rozgrywa si? romans Bruce’a Wayne’a i Seliny Kyle.
Genialnie moim zdaniem wypad? Riddler, który nie jest tu geniuszem zbrodni jak w „Dark Knight, Dark City” czy „Justice”, lecz jest cherlawym facecikiem, b?d?cym nikim w obliczu Carmine’a Falcone’a. Warto zwróci? uwag? na Calendar Mana, którego rola ?ywcem przypomina Hannibala Lectera w „Milczeniu Owiec” â€" ?wir pomaga „dobrym facetom” z?apa? przest?pc?. Rewelacyjn? postaci? jest tak?e Sophia Gigante, córka „Rzymianina”, posta? w pewnym sensie poruszaj?ca. No bo czy jest co? równie smutnego, co olbrzymia kobieta (wr?cz baboch?op), o krzepie Strongmana, próbuj?ca przypodoba? si? ojcu, który najwyra?niej jej nie docenia? No, chyba tylko ?mier? Mufasy mo?e bardziej wzruszy?.
Jednak „gwiazd?” tej opowie?ci nie jest capo, Batman, Calendar Man ani Joker.
To Harvey Dent bryluje w tym towarzystwie. Przera?aj?ce studium metamorfozy. Dent to cz?owiek, który po?wi?ca si? sprawie bez reszty. To kochaj?cy m?? i oddany przyjaciel Gordona. Od pocz?tku jednak wida?, ?e ma nierówno pod sufitem, a w jego wn?trzu toczy si? prawdziwa batalia pomi?dzy z?ym Harveyem i dobrym Harveyem. Du?e wra?enie zrobi?a na mnie scena, w której Harvey siedzi w piwnicy i opowiada swojej ?onie Gildzie, histori? swojej jednodolarówki. Ta walka, jak ka?dy wie, znalaz?a swój fina? we wstrz?saj?cej scenie na sali s?dowej, kiedy to Sal Maroni oblewa twarz Denta kwasem. Naprawd?, Dwie Twarze to (obok Bane’a i Ra’s al. Ghula) mój ulubiony adwersarz Nietoperza, w?a?nie dzi?ki „TLH”.
Two-Face, którego prezentuje nam Lob to posta? niejednoznaczna. Morduje z zimn? krwi?, powtarzaj?c jednocze?nie te same kwestie, które powtarza? jako „dobry Harvey”, co dodaje dramatyzmu w finale opowie?ci. To posta? tragiczna, która przegra?a bitw? z w?asnymi demonami. Wojna jednak trwa, o czym ?wiadczy scena, której Two-Face siedz?c w Arkham powtarza imi? swojej ?ony. Samo zako?czenie historii jest naprawd? dezorientuj?ce. Czego? takiego si? nie spodziewa?em…

Jak komiks prezentuje si? pod wzgl?dem wizualnym? Sam si? dziwi?, ?e to ta historia jest moja ulubion?. Moimi idolami, je?li chodzi o rysowników, s? tacy panowie, jak Brian Bolland, Jim Lee, Lee Bermejo, generalnie, pe?na poprawno?? pod wzgl?dem anatomicznym. Rysunki do „TLH” stworzy? wieloletni  wspó?pracownik Jepha Loeba, czyli Tim Sale. Go?? ma styl niepowtarzalny, objawiaj?cy si? g?ównie rysowanych przez niego twarzach, oraz silnych kontrastach w cieniowaniu. Sale jest moim zdaniem, mistrzem splash-page’ów. Jedno- i dwu- stronicowe panele ukazuj?ce walk? Batmana z Catwoman, Scarecrowa na koniu, czy Two-Face z pistoletem i monet? to prawdziwa uczta dla oka. Wszystko okraszone ponur? kolorystyk?, która nadaje opowie?ci mrocznego, niepokoj?cego klimatu. Retrospekcje przedstawiane s? w czerni i bieli, z pojedynczymi elementami w kolorze (g?ównie krwi?). Sale stworzy? rewelacyjne, charakterystyczne dla swojego stylu wizerunki niektórych postaci. Chodzi mi g?ównie o niezwykle groteskowego Scarecrowa i absurdalnie dos?own? Poison Ivy. Tak?e „prostopad?o?cienne” nosy cz?onków rodziny Falcone sprawiaj?, ?e postrzegamy Falcone’ów jako siln?, zorganizowan? rodzin? mafijn?. To ?e Alberto Falcone ma inny nosek ni? tatko i siostrzyczka naprawd? znajduje swoje uzasadnienie. Sam Batman wg Sale’a wygl?da jak prawdziwy twardziel z pos?gow? twarz?, a nawet przypomina troch? demona. To, jak Sale rysuje peleryn? Nietoperza to naprawd? jaki? majstersztyk, wygl?da niemal jak ?ywa. Jedynie Joker w jego wykonaniu nie bardzo mi pasuje, mo?e przez te z?biska… No i Catwoman jak na mój gust, jest za bardzo umi??niona. Ujmuje jej to seksapilu. Ale to da si? przebole?.

Podsumowuj?c, „The Long Halloween” to kanon opowie?ci o Batmanie, tu nie ma si? co szczypa?. To wspania?y, wielow?tkowy krymina? z rewelacyjnymi bohaterami, oklepanym, cho? przepysznie podanym w?tkiem g?ównym i klarownie poprowadzonymi watkami pobocznymi. Na dodatek cudownie zilustrowana… Tyle w konkluzji. 

10!/10

Dzi?kuj?.   
 

To może znowu coś wrzucę...

Mały powrót do tematyki rycerskiej:
http://www.digart.pl/zoom/6501476/Make_war_not_love.html

i coś bardziej w temacie, czyli nieco przeprojektowana zbroja Batmana z Arkham Asylum:
http://www.digart.pl/zoom/6547446/Batman_w_zbroi.html

Jasna cholera, nie potrafię sam uwierzyć, że na to trafiłem - http://allegro.pl/o-neil-batman-birth-of-the-demon-ra-s-al-ghul-i1711857666.html

o, ja pier**** jaki fart!!!! Jakim cudem jej nie zauwazyłem?

Na koniec, może to dziwne, ale nie mogę tego wyrzuć z głowy więc powiem, że spodobał mi się "Judas" Lady Gagi.

Bardzo lubię utwór "Judas" ale z innego repertuaru
http://www.youtube.com/watch?v=TYcdcTuVcJQ

A słucha ktoś może szant?

No, widać ogromne postępy w obsłudze tabletu. Joker jeden i drugi wygląda ekstra. U Hammeta trzeba by dopracować oczy i usta. Jednak i tak wyszło nieźle, zwłaszcza, ze przerysowywanie zdjęć nie jest tak łatwe jak przerysowywanie rysunków. Ale za to plus za świetne odwzorowanie ESP-owskiej główki gitary, jednak zapomniałeś o kluczach
Ale jak już mówiłem, postęp jest ogromny, a to bardzo dobrze wróży.

Przy okazji może pokażę swój kolejny rysunek. Pozostawia wiele do życzenia, gdyż robiłem go w lekkim pośpiechu, a poza tym rzadko biorę się za fantasy.

http://www.digart.pl/zoom/6483973/Smok_po_prostu.html

A ja uwielbiam heavy metal w wykonaniu takich grup jak Grave Digger, Running Wild, Manowar, Sabaton (ale prócz ostatniej płyty), Gamma Ray. Virgin Steele, Honor. Ponadto jestem wielbicielem wszelakich hybryd metalu i muzyki folk. Szczególnie polecam Equilibrium, Ensiferum, Wolfchant, Skiltron (ci sa dobrzy, maja w składzie kobziarza, śpiewają o Szkotach i są z Argentyny ), Alestorm. Z rockowych kapel słucham Def Leppard, starych Gunsów, Lady Pank. Bardzo lubię także Phila Collinsa.

Bez jaj. Jeszcze nigdy powiedzenie "do trzech razy sztuka" nie było dla mnie tak prawdziwe. Za trzecim razem udało mi się upolować na Allegro "Batman: Son of the Demon", I wydanie z 1987 w świetnym stanie i to za niecałe 60 zł Poprzednim razem to samo wydanie poszło za 90 zł, potem ktoś wystawił wydanie z 2006 r, które poszło za ponad 100 zł (swoją drogą zgarnął je chyba Corso, gdyż pokazywał fotki w tym temacie:))

http://www.digart.pl/zoom/6463546/Lobo_vs_Ewa_Drzyzga.html

Moja nowa praca. Wykonana na konkurs pt "Cross/OVER - Skrzyw Lobo" zorganizowany przez Digart.pl i BFK. Gra jest warta świeczki, ponieważ prace będzie oglądał sam Simon Bisley, który będzie gościem tegorocznego BFK.